Schilderijen tentoonstelling – Christelle Decker

Van 16 tot 30 april worden een vijftiental schilderijen van Christelle Decker tentoongesteld in het Maison du Tourisme. Zij zullen elke dag te bezichtigen zijn van 8.30 tot 12.00 uur en van 13.00 tot 17.00 uur. De toegang is gratis.

Autobiografie van Christelle Decker

Ik ben geboren in Luxemburg op 13 oktober 1963. Ik kom oorspronkelijk uit Athus (België) en ben opgegroeid in deze welvarende streek vóór de achteruitgang van de staalindustrie.

Op 18-jarige leeftijd ben ik naar Brussel verhuisd, waar ik Frans-Engels en Spaans vertalen heb gestudeerd en een graad in de economie heb behaald. Daar leefde ik mijn leven als vrouw, moeder en professional.

Kunst kwam relatief laat in mijn leven. Ik ben begonnen met tekenen aan de Tekenacademie in Sint-Gillis (Brussel) naar bewegende modellen. Twee jaar later ben ik overgestapt op schilderen. Ik had een heel mooie ruimte om in te werken op de Molenbeek Academie.

Ik heb veel cursussen gevolgd om vertrouwd te raken met verschillende artistieke praktijken: brons, glas, porselein.

Na een betrekkelijk kort verblijf aan de Academie (twee jaar tekenen, twee jaar schilderen), nam ik afstand van elke vorm van academisme om mijn persoonlijke weg te volgen en huurde ik een atelier.

Ik heb niet veel tentoongesteld tijdens deze periodes. Ik heb zeker aan een paar tentoonstellingen deelgenomen, maar zonder actief te proberen mijn werk tentoon te stellen. Voor mij was de essentie bereikt omdat ik dankzij het schilderen en tekenen eindelijk had gevonden wat voor mij zinvol was.

Ik hou van een fysiek, gebarend schilderij, één zijn met het doek. Ik hou van de taal van kleur. Ik hou ervan om het onzegbare te vertalen in gekleurde gebaren. De geur van lijnzaadolie doordringt het atelier; muziek is vaak het uitgangspunt voor mijn composities. Uitdrukken wat niet diep ervaren is, laat alleen een voorstelling toe, een beeld. Voor mij is schilderen alles behalve een beeld. Het is een vluchtige vonk van leven, gevangen door de magie van het penseel.

Schilderen breekt de tijdslijn. Men is niet gebonden, zoals in een verbale syntaxis, om woorden op elkaar af te stemmen, om ideeën in reeksen te vormen.